همه انسان‌ها سیاه و سفید،  بی‌سواد و باسواد، فقیر و ثروتمند، از اول سنّ بلوغ تا آخر عمر، یک راه در زندگی بیشتر ندارند. اگر کسی بخواهد صراط مستقیم درست کند، خودش باید نماز بخواند و بگوید: «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ » که آن هم همان است که خدا در قرآن فرمود: «أَنِ اعْبُدُونِی»؛ در برابر منِ ­خدا که معبودم، باید همه شما به عنوان بندگی و عبودیت، به حرفم گوش بدهید.

صبح وقتی که از خواب بلند می­‌شویم باید ببینیم خدا چه گفته است؟ گفته است: «نماز بخوانید.» ما باید بگوییم: «چشم.» این می­­‌شود صراط مستقیم. وقتی در راه، زن‌ها را دیدیم به آن‌ها نگاه نمی­‌کنیم؛ این می­‌شود صراط مستقیم. وقتی می­‌خواهیم حرف بزنیم، دروغ نمی­‌گوییم؛ این می‌­شود صراط مستقیم؛ همین. 

در ضمنِ تأمینِ نیازهای مادی، این راه پیاده کردنی­ است.‌ زمان خاصی نمی­‌خواهد؛ پول نمی­‌خواهد؛ ساختمان نمی‌خواهد؛ هیچ‌چیز نمی‌­خواهد؛ همین.‌ ضمن آن دستور خدا این راه هم پیاده می­‌شود و آدم رشد می­‌کند. بنابراین عبارت «وَ أَنِ اعْبُدُونِی هذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ » تفسیر واضح و روشن و قابل فهم برای همه از کلمه صراط مستقیم و راه معتدلی است که خدا برای زندگی همه انسان­‌ها از زمان نزول قرآن کریم به بعد دستور داده است.

صفحه قبلی فهرست کتاب